Ευρυδίκη Λειβαδά: «Οι λέξεις που κρύφτηκαν στα φατνώματα» με την πέννα του Ηλία Τουμασάτου

Αναμφίβολα οι δράσεις της Ιακωβατείου Βιβλιοθήκης υπηρετούν άριστα τον παιδαγωγικό ρόλο που έχει κάθε τέτοιο κύτταρο πολιτισμού. Ανάμεσα στην πληθώρα των δράσεων ξεχωριστή θέση κατέχει το βιβλίο: «Οι λέξεις που κρύφτηκαν στα φατνώματα» το οποίο υπογράφεται από την πέννα του Ηλία Τουμασάτου και κοσμείται από την εικαστική συνοδεία της Ελβίρας Στρατιώτη.
Αυτό το επιμορφωτικό αγαθό αποτελείται από δυο τμήματα. Στο πρώτο μέρος έκταση μεγάλη κατέχει το παραμύθι που ακολουθείται από οπτικό υλικό και σύντομη ιστορία της οικογένειας των δωρητών και του ίδιου του κτηρίου. Το δεύτερο μέρος με το εκπαιδευτικό πρόγραμμα έχει αρκετά και ποικίλα φύλλα εργασίας που καλλιεργούν την αντίληψη των μικρών, την κατανόηση του προηγηθέντος κειμένου, τη γνώση και την αγάπη για τον τόπο και τα πρόσωπα που έχει διαχρονικά αναδείξει το Ληξούρι. Κεντρίζεται έτσι το ενδιαφέρον των παιδιών για την ίδια την Βιβλιοθήκη καθώς αντιλαμβάνονται τον θησαυρό γνώσεων που περικλείει αυτό το πολύτιμο κέλυφος, και σπάει με τον τρόπο αυτό το φράγμα που τέτοιου είδους κτήρια, αυτόματα και «άθελά τους», υψώνουν προκαλώντας δέος τύπου «μη μου άπτου» στους ενσυνείδητους μελετητές, μικρούς και μεγάλους. Το κτήριο γίνεται οικείο, γίνεται κομμάτι της καθημερινότητας, εύχρηστο εργαλείο γνώσης και καταφύγιο μόρφωσης.
Η ικανότητα του μελετάν και σκέπτεσθαι, του νοείν και πράττειν, βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στο εκπαιδευτικό αυτό δημιούργημα. Ο Ηλίας, μάστορας στα διηγήματα που έχουν ευρηματική πλοκή και τροπή, συγκροτεί με λέξεις τον κόσμο της Ιακωβατείου. Ζωντανεύει ένα «Βιβλίο» που, πριν φεύγει, μαζί με όλα τα άλλα, για φύλαξη από την χτυπημένη

από τους πρόσφατους σεισμούς Βιβλιοθήκη, απογυμνώνεται από τα γράμματα που κοσμούν τις σελίδες του και εγκαθίστανται στα πολύχρωμα φατνώματα για να στείλουν ένα αισιόδοξο μήνυμα: θα σε περιμένουμε Βιβλίο να ξαναγυρίσεις και θα ορμίσουμε με αγάπη πάλι στις λευκές σελίδες σου, τις παλιές μας θέσεις να ξαναπάρουμε.
Ο Ηλίας, πολυμαθής και χαρισματικός, μπορεί και οδηγεί ισόρροπα τα παιδιά στη γνώση και στην αντίληψη της μακράς ιστορίας της Βιβλιοθήκης μέσα από μια πύλη, θα λέγαμε, γνώσης, αισθημάτων και συναισθημάτων. Τόσο οι λέξεις που χρησιμοποιεί στο παραμύθι του, όσο και τα καλαίσθητα κι έξυπνα παιγνίδια που έχει σχεδιάσει ως συνοδά στοιχεία, ενεργοποιούν –κυρίως- την όραση και την ακοή που τις χρησιμοποιεί για ανάλυση των δεδομένων του αισθητού «ιακωβάτειου» κόσμου. Μέσω της ανάλυσης αυτής το παιδί ενθαρρύνεται, γνωρίζει τον εαυτό του, τις ικανότητές του, τα θέλω του, και αφού έχει απομακρυνθεί το παραμύθι, απομένει η ορθή γνώση για την αντικειμενικά πραγματική ιστορία του τόπου του, κι εν προκειμένω της Ιακωβατείου και της δωρήτριας οικογένειας.
Συγχαρητήρια σε όλους όσοι συνέβαλαν στην ολοκλήρωση αυτού του εκπαιδευτικού πονήματος -που περιέχει ακόμη και κρίση καλλιτεχνικών δημιουργιών-: στον παραμυθοπλάστη Ηλία Τουμασάτο, στην Ελβίρα Στρατιώτη που με αδρές γραμμές έπλασε εύληπτο -για τον μικρό αναγνώστη- το «σύμπαν» της Ιακωβατείου, στους ακάματους υπηρέτες του πνεύματος στον πρόεδρο Πέτρο Πετράτο, στα μέλη του Εφορευτικού Συμβουλίου, στην Διευθύντρια Δώρα Ζαφειράτου-Γαρμπή και στην υπάλληλο κ. Βασιλική Μαθιουδάκη.
Συνεχίστε να προετοιμάζετε τα μικρά παιδιά για να μπορούν να αξιοποιούν τον ελεύθερο χρόνο τους δημιουργικά. Συνεχίστε με έμπνευση και μεράκι –όπως καθρεφτίζονται στο βιβλίο σας- να εντάσσετε στο δικό σας σύστημα αξιών την εύπλαστη παιδική ηλικία. Συνεχίστε όλοι μαζί να υπηρετείτε την καλλιέργεια της ψυχής των παιδιών μας, την καλλιέργεια ποικίλων και πολύμορφων δεξιοτήτων που αρμόζουν σε υψηλόφρονες και ελεύθερους ενήλικες του αύριο.
Ευρυδίκη Λειβαδά